Zondag 6 juli

De Belgische vlaggen zijn inderdaad overal zowat verdwenen, terwijl er aan het zwembad 'verse' (lees 'pas aangekomen') oranjefans verschijnen.  Dat ze een zwembroek aan moeten, en niet met een zwemshort in het zwembad mogen, verstaan ze niet, maar nadien wel doen alsof ze heer en meester zijn van de 'piscine'.

Het weer blijft een beetje wisselvallig. Wolken wisselen de zon af.  Terwijl Ann en Anse naar het zwembad trekken, gaan Lies en ikzelf nog enkele boodschappen doen. We verwachten dinsdag immers 'vollek'.  Bomma en Bompa vertrekken morgen, maandag, en zullen dinsdagmiddag bij ons aankomen.  Dan moeten we toch zien dat we wat in huis hebben!

's Middags trekt het weer helemaal dicht en nemen de wolken definitief hun plaats in aan de hemel.  De zee is weer helemaal wild en voor de tweede maal in mijn Sérignan-carrière zie ik torenhoge golven.  Na het dutje van Anse gaan we de jongens (Wout en Sep) vervoegen. Wat doen ze...?  Voetballen natuurlijk. Samen met Nas en de papa's.
Wanneer de jongens zowat uitgeput neervallen (Sep is nog steeds geen 100%) wil Bart gaan volleyballen.  Eerst wat netbal spelen om erin te komen, en de kinderen kunnen dan ook even meedoen.  Nadien spelen Bart en Debbie tegen Tom en mij.  De eerste set is duidelijk voor ons. Ook in de tweede set nemen we direct de leiding, maar dan komt het competitiebeest in Bart naar boven. Debbie krijgt geen pass meer en vermits meneer 1m90 groot is, en het net op 1m70 hoogte hangt...

Die derde set gaat één van de volgende dagen nog gespeeld worden... op het scherpst van de snee.

Vanavond is er minidisco. Afspraak op het marktpleintje, waar ondertussen ook onze vaste 'garçon' weer aan het werk is. De kinderen spelen eerst nog wat in het speeltuintje en komen dan mee dansen. Nadien is er een show van de animators. Best wel mooi in elkaar gestoken. Goed gedaan... Ze nemen ons mee op reis rond de wereld.  Van ieder land dat ze aandoen krijgen we iets typisch te zien. De kinderen zitten op de eerste rij, en genieten.  De papa's en mama's... ook (maar dan niet op de eerste rij).

Let danst ook mee

Nas, Sep, Let en Anse bij de minidisco.  

We krijgen op het terras nog even gezelschap een een gemengd koppel (hij: Belgisch, van Westerlo  -  zij: Nederlandse).  Gisteren aangekomen, 14 uur onderweg geweest wegens files,  en uiteraard naar het voetbal komen kijken, en aan de praat geraakt bij een biertje.

Het verhaal van gisterenavond: Wanneer Benny en de kinderen om middernacht echt wel moe zijn en gaan slapen, wil vrouwtje-lief uiteraard nog het einde van de wedstrijd van Nederland blijven kijken. Er is echter wel een groot probleem...  ze heeft al behoorlijk wat gedronken en vindt alles heel toppie, maar ze weet niet in welke bungalow ze eigenlijk verblijven... en al zeker niet hoe ze daar moet komen?  Of Bart en ik haar dan maar willen "thuisbrengen" als de wedstrijd afgelopen is.  We stemmen in, zodat manlief gerust met de kinderen kan gaan slapen.  Uiteindelijk heeft ze zelfs geen idee meer wie er nu een penalty scoort en wie niet.  Aan de reactie achteraf heeft ze wel door dat Nederland gewonnen heeft.  Bij het 'naar huis' brengen weet ze nog dat ze bungalow nummer 609 heeft.  Daar is ze zeker van, want als je de sleutel omdraait, heb je nog dezelfde nummer.  Maar wanneer we aan de 'guardiens' vragen waar 609 is, krijgen we te horen dat die nummer niet bestaat.  Tof!  Ze weet dat de wijk "Fleurs" heet, maar dat is ook alles.   Dan maar op zoek naar de auto... een goudkleurig Ford Mondeo.  Ook de bewaking zoekt mee in "Fleurs" naar de bewuste auto.  Nummer 509 misschien. Nee die is het niet.  Uiteindelijk wordt de auto toch gevonden... bij bungalow nummer 609.  De bewaker scheldt in zijn walkie zijn maat uit... 609 bestaat dus wel in het nieuwe deel van de wijk. Eind goed, al goed. Kunnen we eindelijk gaan slapen en is de avond toch nog een beetje leuk geëindigd.